[M. Lindfeldt]
Lato czeka, razem z latem czeka rzeka - na amerykańskim basenie zwykłe skrzydełka nie wystarczają, trzeba mieć licencjonowane kamizelki.
Jesteśmy w królestwie Hershley-a. Nie wszyscy są fanami woskowych czekolad, ale ta tabliczka imponuje.
Granica między USA i Kanadą
Ponieważ Polacy nie potrzebują już wiz do Kanady, oglądamy Niagarę z bardziej widowiskowej strony.
Ta część wodospadu nazywa się Podkowa, z dość oczywistych powodów. U podnóża statek z turystami.
Z Amerykańskiej strony można poprawić sobie perspektywę korzystając z widocznej tu platformy widokowej.
Podkowa z bliska
Cicha woda brzegi rwie...
Widok od dołu - z wylotu tunelu
Krople + słońce = tęcza
Niagara + słońce = zorza
[M. Lindfeldt]
Tęcza u góry...
Tęcza na dole...
Uwaga, nadchodzimy!
Kilka widoków na imponujące sznury wody
Zdjęcia robić coraz trudniej - mokro
Na te schodki przyjdziemy jutro
Zbliżenie się do tej masy wody kończy się kąpielą, bynajmniej nie wpłynęliśmy pod spód
[M. Lindfeldt]
W słońcu wygląda to wprost niewiarygodnie
Matki przesadziły z ilością atrakcji. Po pokazie światło-dźwięk trudno dojść do hotelu.
[M. Lindfeldt]
Druga największa atrakcja hotelu, po basenie?
Chyba nikt nie jest zaskoczony...
Kiedyś pokażemy im to zdjęcie...
Jesteśmy po amerykańskiej stronie, która nie jest tak komercyjna i wieżowcowa jak kanadyjska, czujemy się nie jak w wesołym miasteczku, ale jak w parku.
Czyż to nie jest uroczy parkowy klimat?
Niagara z bliska, kilka razy, bo się nie mogłam zdecydować, które ujęcie wolę
Znowu tęcze...
Warto zwrócić uwagę na krawędź wodospadu
Idziemy na schodki. Buty są w cenie biletu.
Z siłą wodospadu...
Maciek uparł się na zabawę "kto wepchnie mamę pod wodospad", więc aparat trzeba schować.
A w górze rzeki cisza i spokój...
Taka sobie
rzeczka...
Kanadyjskie wieżowce w tle.